Connemarakeuring 26 augustus 2012
Oh.. ik ben zo trots op mijn Punzeltje!
Gisteren keuringsdag en ik heb toch wel getwijfeld of ik met Punzel zou gaan. Het is natuurlijk best wat om met zo'n jaarling op pad te gaan, en ik had al van te voren verwacht dat de rubriek jaarling merries niet al te veel inschrijvingen zou hebben. En nodig was het natuurlijk nog niet, ze kan nog niet voor stamboekopname. Dat kan volgend jaar pas.
Maar omdat ik toch van mening ben dat het goed is om paarden toch al jong met veel verschillende dingen kennis te laten maken, heb ik uiteindelijk toch besloten om Punzel in te schrijven. Gewoon, voor de ervaring.
En wat bén ik blij dat ik dat gedaan heb. Punzels rubriek was inderdaad klein ( Punzel was de enige...) maar wat een ervaringen heeft ze opgedaan, en wat wás ze geweldig. Zo braaf, zo stoer, ondanks dat ze het zo nu en dan best spannend vond, zo zonder kuddegenoten ( heb vandaag erg mogen genieten van haar hinnik). Maar ze heeft zich zo netjes gedragen, bleef super hanteerbaar, niet overmatig gestresst. 's Ochtends en s avonds als een volleerd rijpaard gewoon de trailer in, op het terrein geinteresseerd, opgewonden, maar tegelijkertijd zo rustig. Wat héb ik genoten van haar!
En als je dan ook nog gewoon een nette eerste premie krijgt , ondanks dat ze in de binnenbak eigenlijk te druk was met kijken om zich écht te laten zien, dan kan je toch alleen maar heel heel heel tevreden zijn. De keurmeesters waren heel erg te spreken over haar, waren wég van haar en drukten me op het hart om heel zuinig te zijn op mijn merrie. Dat was ik natuurlijk al, maar deze waardering van de keurmeesters vond ik toch wel heel erg leuk.
Leuk detail: omdat ze als enige in haar rubriek natuurlijk vanzelf eerste was, en een eerste premie had, mocht ze voor het jeugdkampioenschap strijden tegen halfzus Abbigail ( Rory Rasputin x Elstar van de Leliaard ). Dat vond ik echt leuk, zo de twee halfzussen ( en buurtgenoten) in de baan .De strijd werd gewonnen door Abby, dus Pamela: ook van hieraf nog eens van harte gefeliciteerd!!
Zie hier onder nog wat foto's van Punzel op de keuring, met dank dus aan Inez Kooij voor de foto's en aan Sabrina voor het monsteren:
Ook hier: vakantie
Zoals al in Jou's column gemeld heb ik én recent een nieuwe camera gekocht én op dit moment nog vakantie. Dus ook Punzel moest er aangeloven: vandaag zou zij ook fotomodel zijn. Dit werd gecombineerd met een logisch daarbij horende socialisatie activiteit, namelijk "gewassen worden". Omdat Punz nu eenmaal een schimmel is, gaat het in de toekomst héél handig zijn als ze zonder stress of toestanden gewassen kan worden. Oefenen dus.
De temperatuur vandaag hielp daarbij erg mee. Het was warm, heet, en dan vinden paarden het onder de waterstraal ineens toch een stuk minder erg. Zo ook Punzel. Aanvankelijk had ze zo haar reserves, maar ze had al heel snel door dat het best lekker was: fris water over je lijf als je het warm hebt. Dus Punz eerst gewassen ( lees: afgespoeld), wachten tot ze droog was en vervolgens pogingen gedaan om haar op de foto te krijgen.... dat viel niet helemaal mee. Mevrouw blijkt een talent te hebben voor nét dat ene oor naar achteren te draaien op het moment dat je afdrukt, nét dat beentje te verzetten waardoor ze er erg knullig bij staat. Gelukkig is de nieuw aangeschafte camera, een dígitale camera: heb dus maar gewoon lekker voluit plaatjes geschoten. En dat leverde toch best nog wat leuks op:
(ze kijkt de verkeerde kant op, maar wát een lekker jaarling lijf!):
Kolder
Punzel is op dit moment 14 maanden en het lijkt er op dat haar hormonen beginnen op te spelen. Dat zou in ieder geval de meest logische verklaring zijn voor het gedrag wat ze gisteren liet zien. Ze was echt stierlijk vervelend, was in de wei voortdurend Jou-Jou en Marissa een beetje aan het sarren. Toen Jou-Jou uit de kudde werd gehaald om in het blikveld van Punzel aan het werk te gaan, híeld ze het niet meer. Het leek er haast op alsof ze boos was, omdat de aandacht naar Jou-Jou ging, in plaats van naar "hare koninklijke hoogheid Prinses Punzel". Het leidde in ieder geval tot nogal wat explosief gedrag, wat je met een beetje goede wil en wat fantasie kunt vertalen als 'oefeningen voor de toekomst'. Ofwel: Zie hieronder hoe Punzel in het openbaar uitzoekt wat haar talenten zijn:
Stokmaat
Wind spel
Vandaag maar eens van de nood een deugd gemaakt. De hele dag regen, en vooral heel veel wind.Paddock en wei eigenlijk te nat om te rijden. Kortom: Jou-Jou had een vrije dag en dat wil zeggen dat ik alle tijd had voor Punzel .
Ik had me bedacht dat ik gebruik wilde maken van de harde wind om te oefenen met wapperende voorwerpen. Al ter plekke improviserend blijkt dat je van vliegendekens/zweetdekens, prikpaaltjes en wat strotouwtjes best een heel leuke wapperende corridor kunt bouwen. Arme Punzel moest er vervolgens aan geloven: ik wilde echt dat ze langs woest wapperende dekens liep, en uiteindelijk zelfs door een heel smal gemaakte "corridor" wandelde.
En wat was ze weer stoer. Na even wat spanning, besloot ze na grondig snuffelen dat de materialen ongevaarlijk waren. Dus dat het wapperde maakte haar niet meer uit: ze liep onverstoorbaar door de gebouwde corridor. Om vervolgens, nadat we de wapperende dekens hadden weggehaald, te schrikken als ze door de, in mijn ogen nu doodsimpele, paaltjes door loopt. Dat hebben we dus ook nog even getraind, waarna het al heel snel goed was. Maar toch , vreemde wezens hoor... Jaarlingen
Voor de liefhebbers, hieronder wat filmpjes. Het eerste filmpje is eigenlijk iets te lang, de volgende filmpjes zijn korter en laten leuk Punzels vorderingen zien:
Kennismaken:
Smallere doorgang :
Helpen met het opruimen van het geheel
Ik denk dat ik haar maar ga leren om op commando spullen vast te houden en los te laten. Altijd makkelijk als je iets moet opruimen en eigenlijk zelf een hand te weinig hebt!
Koeien
Na de "schapenschrik" bedacht ik me dat ik Punzel misschien ook eens voor moest gaan stellen aan de koeien. Gelukkig staat Punzel op een voormalige boerderij en heeft de pensionhouder ook nog wat koeien staan. Prima dus om haar daar op te gaan socialiseren. Ook dat viel niet helemaal mee. Daar waar Punzel niet verblikt of verbloost van vreemde voorwerpen of geluiden, vind ze andere dieren toch best spannend. Aanvankelijk wilden we haar aan de hand meenemen langs de koeien, maar ze vond ze toch zo eng dat we de hulp in moesten roepen van Marissa, weigenoot en leidende merrie in Punzels kudde. Dat hielp enorm en dag 1 durfde ze uiteindelijk, met ondersteuning van Marissa, best neuscontact met een koe aan. Dag 2 waren de koeien zelf wat speelser dan daarvoor. Dat was opnieuw weer best spannend voor Punzel, en érg leuk voor ons. We waren daarmee namelijk getuige van het feit dat Punzel ineens kan "snurken", wat ze dan ook enthousiast en met overgave deed. Onnodig om te zeggen dat de koeien voorlopig even een vast trainingsitem blijven!
Dag 1
Dag 2
Over schapen en tenen
Ok. Je heb een veulen wat je met zorgvuldigheid en beleid aan het socialiseren bent. En gedurende dit traject wordt je apetrots op je paardje. Punzel durft over zeil te lopen, durft zich met zeil aan te laten raken, en verblikt of verbloost niet als je extreem krakend zeil naast haar als een laken uitklopt. Niets om je druk over te maken. Ze vind het zelfs leuk.Helemaal overtuigd van de dapperheid van mijn jaarling ging ik eergisteren dus onbekommerd een stukje met haar wandelen. Ging supergoed, totdat we van het erf afgingen en ze een voetje op de weg had gezet. 20 meter verderop stond namelijk een monstreuze, angstaanjagende, verschrikkelijke vuílniston. Punzel werd er helemaal zenuwachtig van en op de puntjes van haar tenen, met hoge hals en wantrouwend snuivend liep ze tóch braaf met me mee. Wat ik heel stoer van haar vond. En op het moment dat ik dat tegen haar wil zeggen, komt vanachter de vuilniston ineens een schaap in het blikveld van Punzel. Dat was haar toch echt te veel, en met een grote luchtsprong stond ze ineens tien meter naar achteren. Gevolg: een als een idioot door mijn handen glijdend halstertouw, die hoe zacht het ook aanvoelt, toch voor een vervelende schaaf/brandblaar zorgde. Punzel bleeft vervolgens, toen ze tegen het einde van het touw de druk op haar halster voelde, wel stil staan. Trillend en snuivend, dat wel, maar ze stond toch weer gewoon naast me. Zelf had ik het gevoel dat er niet zo veel meer hoefde te gebeuren of ze zou weer schrikken. Dus ben ik maar, met de rug naar haar toe, heel rustig de toppen uit het lange gras gaan trekken. Een soort graasgedrag dus, in de hoop dat Punzel er op zou ontspannen. En jawel hoor: ik had nog geen drie grasjes uitgetrokken of mevrouw stond naast me, de topjes uit het gras te eten. Spanning was direct weg. Daarna nog even met haar gewandeld, ook naar de vuilniston gegaan, en alles was goed. Hartstikke geweldig natuurlijk, dat ze zo snel herstelt!
Om vandaag ineens toch weer enorm te schrikken. En de situatie vandaag was gewoon hilarisch. Ik ga altijd met dezelfde schoenen naar stal. Gewoon mijn rijschoenen, niets bijzonders. Vandaag had ik echter een barbeque, en ging tussendoor even snel op en neer naar stal. Was dus gekleed op de barbeque, en niet op stal, wat onder andere betekende dat ik slippers/sandalen aan had. En dus ook zo op Punzel afliep. Die vervolgens met gróte ogen, al snuivend bang was voor......... Jawel.. Mijn ténen. Die had ze kennelijk nog nooit gezien, en ze keek haar ogen uit. Het duurde wel 5 minuten voordat ze aan mijn been en voet durfde te snuffelen, en bij elke beweging van mijn tenen schrok ze even weg. Pas na ci een kwartier was ik met blote voeten/tenen net zo "veilig" als ik normaal met mijn schoenen aan ben. Raar diertje hoor, die Punzel
Punzel en het zeil
Een vrije dag zomaar midden in de week is natuurlijk perfect om je veulen ( sinds kort eigenlijk jaarling) een kleine socialisatie sessie te geven. Het was al weer lang geleden dat we met het zeil geoefend hadden dus dat wilde ik vandaag weer doen: In alle rust Punzel weer een keer over het grondzeil laten lopen.
Ik dacht daar wel eventjes voor nodig te hebben. De eerste keer dat ik dit met haar deed vond ze het niet bovenmatig spannend, maar had ze toch wel een brokje nodig voordat ze een voet op het zeil durfde te zetten. En omdat ik het idee had dat ze de laatste weken toch even iets terughoudender en wat schrikachtiger is, had ik ruim tijd ingepland. Alle tijd, geduld en rust van de wereld om kalm aan Punzel zo ver te krijgen dat ze op het zeil zou gaan staan.Om vervolgens dít mee te maken:
Héérlijk paardje is het toch ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten