Columns Jou-Jou

Vakantiefoto's

Normaliter ga ik tijdens mijn vakantie toch wel een kleine 2 weken naar het buitenland. Dit jaar in verband met pups niet, waardoor ik dus mijn vrije dagen nu in Nederland / thuis doorbreng. En ik moet eerlijk zeggen: dat is écht geen straf. Heb een heerlijk ritme  gevonden waarbij ik in ieder geval de ochtenden bij mijn paardjes ben. Beetje drollen scheppen, poetsen, rijden.  Daarnaast had ik mezelf voor de vakantie begon een digitale fotocamera kado gedaan, onder het mom van "ik ga niet op vakantie dus dan mag ik best op een andere manier even wat geld aan mezelf besteden".  En wat ís het leuk zeg, je paardjes een beetje oppoetsen, foto's maken en dan thuis bij het zien van de foto's nóg weer eens extra genieten van je paard. Want wat vínd ik hem mooi, en wat stáát hij heerlijk op de foto's:

"Statieportretten"

:

En "spielerei": Jou's vreugebokje tijdens het galopperen op het track:

Om vervolgens gewoon lekker door te galopperen, vér voor de dazen uit ;)

Net maar even een berichtje gestuurd naar Patricia Smidt, de fokker van Jou-Jou. Want wat hééft ze me een "once in a lifetime"- paardje verkocht zeg!

 

Tekst verder overbodig:

 

 

Jou-Jou bitloos!

Vorige week een beetje aan het spelen geweest met Jou-Jou. Hem lekker los "gelongeerd" in de round pen. Zonder longeerlijn, wel stemcommando's en mijn lijf om hem te sturen. Jou was érg braaf, maar gezien het warme weer niet echt van het harde werken. Gewoon lekker relaxed. Daarna er nog even zonder zadel en met alleen een halster op gezeten. Dat was eigenlijk zo leuk dat het uitnodigde tot wat serieuzer experimenteren, en ik vroeg me af hoe hij zou reageren als ik hem bitloos, met een sidepull zou rijden. Dus met pony en al naar mijn zadelkast waar ik een aansluitend passend keuringshalster had liggen. Vervolgens aan de ringetjes bij de "neusriem" een springteugel vastgemaakt en voor het serieus toch maar even een zadel op. Met het gaan rijden was er even wat verwarring, maar al snel kon er gewoon gereden worden. Jou-Jou voelde iets meer "hangerig" en de optoming zorgde misschien voor wat vertraging in de communicatielijn. Maar toch verbaasde me het hoe mákkkelijk Jou het oppakte. Omdat ik zelf natuurlijk ook nieuwsgierig was hoe het er dan uit zou zien had ik alvast een camera aangezet om mezelf te filmen, dus hier een filmpje van het experiment. Beeldkwaliteit is niet geweldig, maar toch, het geeft een beeld van wát een heerlijk paardje het is:

 

Verslag ONCK 2012

Oh... wat ben ik trots op mijn paardje!  Jou-Jou was géwéldig!!  Het was de tweede keer ooit dat hij mee ging op wedstrijd en het weer werkte niet mee. Wel droog, maar koud en heel veel wind. Daar wil Jou-Jou toch nog wel eens op reageren, dus ik had eigenlijk gerekend op een toch wat kijkerige, schrikachtige pony. Maar helemaal niet dus. Jou was best wakker, maar bleef heel erg taakgericht en deed gewoon heel braaf zijn best. Op momenten liep hij tijdens het losrijden zelfs beter dan thuis. Aanleuning was heel licht, heel fijn en hij liep gewoon heel erg lekker los door zijn lijf, ook tijdens de proeven

Helaas had tijdens de proeven zijn ruiter ( ik dus), haar eigen coordinatie niet helemaal in orde, waardoor in beide proeven 1 van de 2 galoponderdelen niet uit de verf kwamen ( twee keer miscommunicatie in het aangalopperen) Ondanks dat voor beide proeven echt nette resultaten, namelijk 189 en 192 punten. De punten waren hoger dan vorig jaar, maar dit keer niet  voldoende om in de prijzen te vallen. Wat me oprecht niet uitmaakt, want ik ben zo heel erg tevreden met hoe we de proeven gereden hebben, en ik denk dat de punten gewoon passen bij mijn gevoel over de proeven. Dus daar ben ik erg blij mee!

Na mijn proeven gereden te hebben bleek er ook nog een mogelijkheid om in wedstrijdverband mee te doen met een obstakel parcours. Groomende dochter van een vriendin wilde daar wel aan mee doen met Jou-Jou. En dit heeft voor mij echt voor de mooiste momenten van het ONCK gezorgd. Het was zo mooi om te zien hoe voorzichtig mijn stoere ruintje was met zijn jonge amazone ( die nog maar 1 keer eerder op Jou-Jou gereden had). Het ontroerde me gewoon echt. En geheel tegen onze verwachting in, behaalde deze gelegenheidscombinatie in de groep beginners gewoon de derde plaats!

Voor een filmpje, zie: Esther en Jou-Jou op het ONCK

 

 

Voorbereiding ONCK 2012.

Nog krap 2 weken en dan is het zo ver. Jou-Jou en ik starten dan voor de tweede keer in onze carriere op het Open Nederlands Connemara Kampioenschap ( kortweg het ONCK), wat ook meteen onze tweede start op een wedstrijd ooit is.

Vorig jaar hadden we hier ons wedstrijddebuut en gingen we weg met een nette 8ste plaats, én voor elke  B proef een winstpunt. Best knap als je bedenkt dat hij toen eigenlijk nog niet kon halthouden, de weken voor het ONCK totaal niet meer wist hoe de rechtergalop ook al weer moest én net ontdekt had dat je tijdens het aanspringen in de galop heel leuk een bokje kunt geven. Daarnaast was dat wat voor aanleuning door moest gaan, eigenlijk vooral "aan-hanging". Dat wil zeggen: ruiter en paard hingen aan elkaar.... of erger eigenlijk nog: de ruiter hing aan haar pony ( controlebehoefte en toch ook spanning... helaas)

Jou-Jou en Ria, ONCK 2011

Sindsdien hebben we nergens meer gestart. Niet omdat het echt niet zou kunnen, maar meer principieel. Ik vind namelijk dat als ik hem dan tussen de paarden ga starten, ik er wel voor moet zorgen dat alles dan voor 200% in orde moet zijn. Dus zijn we bezig geweest met het keihard werken om van Jou-Jou's ruiter een nette ruiter te maken. Wat best een klus is. Want de wil en intentie is er wel.... maar er is ook nog zo iets als een lijf en dat ruiterlijf doet niet altijd dat wat de ruiter dénkt dat het doet.

Maar goed. Het ONCK 2012 staat voor de deur, en we willen de 8ste plaats van vorig jaar minimaal evenaren, maar het líefst natuurlijk verbeteren. Dat zou op zich moeten kunnen. Jou-Jou heeft zich enorm ontwikkeld het afgelopen jaar. Hij is heel veel losser geworden, heeft een heel plezierige aanleuning gekregen. Wat eerlijk gezegd vooral te danken is aan het feit dat zijn ruiter hem lós durft te laten. Hij kan echt lekker door zijn lijf lopen, kan echt swingen.  Heb echt hard gewerkt om een stillere beenligging te krijgen, een soepele, zachte hand, met de handen op de plek waar ze horen. Ben bezig geweest met in balans recht zitten, en leren elk probleem voorwaarts op te lossen. En al doende ging Jou-Jou als steeds beter lopen en losten veel problemen zich als vanzelf op. De uitgangspositie is dus in principe beter dan vorig jaar, ik ben dus heel erg benieuwd hoe we het gaan doen op 9 juni!

 

Historisch moment.

Ok. Vandaag, 21-12-11 blijkt een historische dag. Jawel.

Vandaag is namelijk de dag dat ik voor het eerst, volledig kansloos én ondanks dat hele fijne zadel, van Jou-Jou af gelanceerd ben.

Kennelijk is het voor de pony's ook ( bijna) feestdagen. Had vandaag weer eens een binnenbak gehuurd ( dat doe ik de laatste tijd vaker, eigen bak is te nat), en Jou-Jou was eeuuuhhhh tintelfris zullen we maar zeggen . En dan heb je als Jou-Jou kennelijk dus maar 1 geluidje achter je nodig om een kolossale bok te geven.

Voor mij volledig onverwacht. Sterker nog: ik heb de hele bok niet gevoeld, niet gemerkt. Wat er gebeurde is dat ik in draf een volte in wilde zetten, en de volgende seconde zie ik mezelf létterlijk "in de lucht zitten".  Zie mijn benen in zithouding (sja..), zie de bakbodem.... en heel veel lucht onder me, daar waar eigenlijk mijn pony hoorde te zijn...

Pfff. Deuk in mijn ego is groter dan de schade aan mijn lijf ( die is er nl niet..), maar toch:

Auw..


En voor het ego herstel:
Deze 2 zat ik wél uit:
maar ja... die zijn ook niet zo heel spectaculair misschien :(

Hoe het begon:

Jou-Jou kwam augustus 2010 in mijn leven. Na 1000 keer filmpjes van hem op internet te hebben gekeken ( google maar eens op Pattys Sweet Masquerade) was  het na de eerste ontmoeting bij zijn fokker in Duitland liefde op het eerste gezicht. Ik vond hem zo mooi en de rust die hij uitstraalde sprak me erg aan. Hij werd voorgereden, waarna ik er zelf op wilde. Dit gaf wat spanning bij zijn toenmalige eigenaresse en de amazone die hem tot dan toe gereden had. Er had namelijk tot dat moment nog nooit iemand anders opgezeten, en ze hadden geen idee hoe hij zou reageren.

Ze hoefden zich echter nergens druk om te maken. Jou-Jou, de dappere vierjarige, was in een drukke, volle binnenbak, met allemaal rare, onverwachte omgevingsgeluiden, zo braaf als maar zijn kan. Ik was ( net als bij overigens alle connemara's die ik voor en na hem gereden heb) verrast door de kracht van zijn beweging, van de enorme looplust, gecombineerd met heel veel nuchterheid. Ik wilde echter niet meteen overstag gaan, want ik had besloten dat ik een wat meer ervaren  merrie wilde. Jou-Jou was behalve een ruin, ook nog eens érg jong én  ( eerlijk is eerlijk) tóch duur. Toch werd, na nog een aantal Connemara's te hebben bekeken, al snel duidelijk dat ik mijn verdere zoektocht naar een Connemara maar op moest geven, omdat ik al lang gevonden had wat ik zocht: Patty's Sweet Masquerade, oftewel Jou-Jou.

De koop is gesloten toen ik op de terugweg was van het kijken naar een Belgische merrie. Helemaal niets mis mee, met die merrie. Echt een leuk diertje... alleen... sja.... Het was níet Jou-Jou. Op dat moment wist ik het gewoon, en al rijdend op de autobaan heb ik Patty gebeld om te onderhandelen over de prijs.... En al 140 rijdend op de duitse autobaan, hoor ik mezelf half duits, half engels tegen Patty zeggen dat ik akkoord gaat met de prijs die ze op dat moment vraagt.
De rest van de rit naar huis heb ik met een stompzinnige grijns op mijn gezicht, die er niet meer af te bránden was, continu tegen mijn vriendin gebabbeld over hoe geweldig,fantastisch, mooi, braaf en knáp Jou-Jou was... Om het volgende ogenblik ( ik had hem tenslotte maar 1 keer gezien/gereden) in absolute paniek zéker te weten dat ik geen Jou-Jou maar een Tjoek-Tjoek gekocht had (lees: niet braaf, maar gewoon sloom, dom...bot...). Waar ik vervolgens door mijn vriendin ernstig mee gepest werd..

Vervolgens begon het wachten. Jou-Jou moest gekeurd worden, er moest vervoer geregeld worden....Al met al duurde het eíndeloos voor dat Jou-Jou naar Nederland kwam ( lees: 2 weken....). In die tijd werd hij in mijn fantasie kleiner, lelijker, "fjordiger" ( sorry fjordenliefhebbers..) en steeds meer een Tjoek-Tjoek.... Nou ja.... Dat viel bij aankomst gelukkig heel erg mee. Al vond ik hem omdat moment wel heel erg 'pony' en ongelofelijk aandoenlijk.. Hij was toch echt nog een kleuter hoor, zoals hij van de trailer kwam.. Maar oh, wat wás ik blij dat hij er was!

:

Jou-Jou, een paar weken na zijn aankomst bij mij